UDAZKENEKO GARRANBLADA DE OTOÑO

Pasa den ostiralean, hilak 16, Utopian Getxo-n eta Garrobi-ren esku, Udazkeneko Garranblada gertatu zen., gaueko zortziak aldera

Gauari hasiera ematen, euren lanari buruz, euren bizitzari buruz aritu ziren primerako hiru ilustratzaile izan genituen - Euge Guridi, Jose Carlos Torre Sánchez y Esti Amo-. Bakoitzak bereak kontatzen:
Jose Carlosekin hasi ginen, eta honek bizitzan ametsak lortzen saiatzea txokolatezko tartak jatearen antzeko dela kontatu zigun. Eta buruari eragiten utzi gintuen, bai horixe, aldi berean irrifarrea ezpainetatik kendu ezean genbilela...
Ostean, Eugek, bereari buruz kontatu ezean, kantatu zigun. Artistak kontzertu intimo eta kotidianoa izango zelaz abisatu gintuan, baina ez genuen kotidiano sentitu, ez ba, aparta izan zen hura! Intimitatea ordez bazegoen bai, euren etxeko saloian sentiarazi gintuen danak.
Hirugarrenez Esti zetorren. Aurrekoen ildo egiatia hartu eta bere egitearen ingurukoak kontatu zizkigun inolako lotsa barik. Eta aurkezpenari amaiera ezin hobea eman zion bere aurretik joandoko bi ilustratzaileen erretratuak erakutzita. Aparta!

Aurkezpenen ostean performanceak iritsi ziren: Ie-ata Dantza Kolektiboa-k, Natalia Garcia Muro eta Andrés H Alarcón, Mugain piezarekin dardarazi zigun. Pieza hau orain dela hilabete gutxi sortu eta aurkeztu zen geunden aretoan bertan eta espero zen bezala, garranbladatar gauarekin bat ezin hobeki zetorren.

Mugain ostean, Huellas-erantz mugitu ginen: Aintza Utopian, Jone Saitua, Urtzi Lee eta Soraya Vega gure zain zeuden goiko aretoan, zorte onez, bete egin zena! Huellas: gau bertan jaio zen jam-session performatiboa. Diziplina anitzekoa eta inprobisatua. Inork ez genekien zer gertatuko ote zen, eta sorpresa bikaina izan zen. Leku jendetsu hark “dantza margotu” horren parte izatea sentiarazi zigun.

Gaua bukatzeko Javier Fernández Páiz egon zen gurekin modu bikoitzean: Golden Wood bezala abestu zuen (eta gorputza eta ahots-kordak mugitzea eragin zigun ere), bere eskuz egindako ilustrazioek kontzertuari beste zentzua ematen zioten bitartean. Esperientzia bitan aberasgarria izan zen!

Ah, eta ezin dugu ahaztu etengabeko feedback-a etorritakoekin! Gauean zehar sortu ziren etengabeko hizketa konstruktiboak, dakigun bezala sortu ziren adiskidetasun onak, garatu ziren proposamen Garrobitar interesgarriak …
Errepikatzeko moduko gaua! Argi dago!

*Laster, neguko Garranblada de invierno, Egon adi!*

El pasado viernes 16 de diciembre, desde las 20h aprox, tuvo lugar la Garranblada de otoño -Udazkeneko Garranblada- en Utopian y a manos de Garrobi.

Para comenzar la noche tuvimos a tres geniales ilustradoras/es - Euge Guridi, Jose Carlos Torre y Esti Amo- que nos contaron sobre sus obras, sobre sus vidas, aquello que se les ocurrió!
Jose Carlos nos planteó un curioso y filosofante paralelismo entre intentar llevar a cabo los sueños y comer tartas. No nos dejó indiferentes, y además, nos echamos unas risas!
A posterior Euge nos cantó sobre su obra. Según la artista, aquello consistiría en un concierto íntimo y cotidiano. La intimidad, la familiaridad, la dulzura nos inundó; pero aquello nos pareció que se salía de lo cotidiano...!
Tras Euge, Esti tomó la rienda sincera y nos contó cómo es su hacer sin pelos en la lengua. Además nos sorprendió gratamente a tods mostrándonos como gota final retratos de ambs artistas que habían participado en la Garranblada antes que ella. Genial!

Tras las presentaciones llegaron las acciones: Ie-ata dantza kolektiboa, con Natalia García y Andrés Alarcón, nos estremeció con Mugain. Esta pieza se había gestado y posteriormente presentado en la sala en la que estabamos hacía pocos meses, y como era de esperar, encajó a la perfección en la noche garranbladatarra.
Y tras Mugain, nos movimos hacia Huellas: Aintza Uriarte, Jone Saitua, Urtzi Lee y Soraya Vega nos esperaban en la sala de arriba que, por fortuna, iba a estar repleta! Huellas: una jam-session performativa que nació esa misma noche. Pluri-disciplinar e improvisada. Nadie sabíamos bien lo que iba a ocurrir, y la sorpresa, fue genial. El espacio concurrido nos hizo sentirnos parte de aquella "danza pintada".

Y para finalizar la noche tuvimos a Javier Fernández Páiz por partida doble: nos cantó como Golden Wood (y nos hizo mover el esqueleto y las cuerdas vocales!), mientras ilustraciones de su propia cosecha daban otro sentido al concierto. Fue una experiencia doblemente enriquecedora!

Ah, y no podemos olvidarnos de mencionar el continuo feedback con ls asistents! Las incesantes conversaciones constructivas que surgieron durante la noche, las buenas amistades que sabemos se crearon, las interesantísimas propuestas Garrobitarras que se gestaron...
Una noche para repetir! Está claro!

*Pronto neguko Garranblada de invierno: estad atents*

Escribir comentario

Comentarios: 0

CONTACTO/ KONTAKTUA

info@garrobi.com